(το άρθρο δημοσιεύτηκε στο www.epixeiro.gr στις 6 Ιουνίου 2012)
.
Η Ελληνική οικονομία βρίσκεται στην εντατική για διάστημα μεγαλύτερο των 2,5 ετών και οι προοπτικές ανάκαμψης αντί να πλησιάζουν, απομακρύνονται όλο και περισσότερο. Από το ξεκίνημα της οικονομικής κρίσης όλοι θεώρησαν ότι από τη στιγμή που η χώρα έχει «από-βιομηχανοποιηθεί» την τελευταία 20ετία, θα πρέπει το βάρος της ανάπτυξης να πέσει σε τομείς που αναμένεται πιο γρήγορα να αποφέρουν αποτέλεσμα. Ένας τέτοιος τομέας είναι η Γεωργία.
Ο γεωργικός τομέας στην Ελλάδα είναι σε μια κατάσταση πλήρους αποδόμησης, χωρίς κατεύθυνση, χωρίς έρευνα, χωρίς εκπαίδευση, χωρίς νέες τεχνολογίες ενώ ελάχιστα παραδείγματα καλής πρακτικής μπορούν να ξεχωρίσουν σήμερα ,τα οποία οφείλονται κατά κύριο λόγο στον κόπο και την προσωπική ικανότητα ανθρώπων που πίστεψαν στον κλάδο, δούλεψαν συστηματικά και δούλεψαν σωστά, αλλά δούλεψαν μόνοι τους.
Η επένδυση μέρους της ελπίδας για ανάπτυξη θα πρέπει νομοτελειακά να τοποθετηθεί στη γεωργία και στα τρόφιμα, αλλά όχι αόριστα και χωρίς σχέδιο. Η Ελλάδα, ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απολαμβάνει πολιτική και οικονομική στήριξη, πρόσβαση σε τεχνογνωσία και ελεύθερη διακίνηση των προϊόντων αλλά παράλληλα πρέπει να επιβιώνει καθημερινά μέσα σε ένα άκρως ανταγωνιστικό περιβάλλον όπου άλλες χώρες έχουν ήδη σημαντικό προβάδισμα. Τι θα πρέπει να γίνει λοιπόν, να ακολουθήσουμε το παράδειγμα των ποιοτικών Ιταλών ή των φθηνών Ισπανών; Άμεσα δεν έχουμε ούτε τα μέσα, ούτε τους πόρους, ούτε το χρόνο για να αναπτύξουμε αντίστοιχες υποδομές και να εφαρμόσουμε μακροχρόνια στρατηγική ανάπτυξης για το γεωργικό κλάδο. Θα πρέπει λοιπόν να τοποθετηθούμε κάπου παράλληλα και σε κάθε περίπτωση άμεσα σε σχέση με τους «ανταγωνιστές» μας. Η αναπτυξιακή προοπτική βρίσκεται στην ανάδειξη της ποιότητας και των τοπικών μας προϊόντων, δηλαδή την παραγωγή σχετικά μικρής κλίμακας και μόνον με την καθετοποίηση αυτής αλλά και τον εκσυγχρονισμό των μέσων προώθησης των αγροτικών προϊόντων. Δεν αρκεί να λέμε ότι έχουμε τα καλύτερα προϊόντα του κόσμου, θα πρέπει να το πιστέψουν και αυτοί που θέλουμε να τα αγοράσουν.
Τα ποιοτικά προϊόντα μπορούν να εκφραστούν μέσα από 2 άξονες ανάπτυξης: ο ένας έχει να κάνει με την ανάδειξη του μοναδικού και πρόκειται για τα προστατευόμενα προϊόντα με τις ενδείξεις ΠΟΠ (Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευση) και ΠΓΕ (Προστατευόμενη Γεωγραφική Ένδειξη) ενώ ο άλλος έχει να κάνει με τον τρόπο καλλιέργειας και δεν είναι άλλος από τη Βιολογική Γεωργία.
Η στρατηγική μας για την αφύπνιση του γεωργικού κλάδου θα πρέπει να βασιστεί στο δίπολο «μοναδικό» – «βιολογικό». Τα προστατευόμενα τοπικά προϊόντα αντιπροσωπεύουν τη μοναδικότητα και ο τρόπος παραγωγής την υγιεινή και ασφάλεια των προϊόντων, την προστασία του περιβάλλοντος και τη βιώσιμη ανάπτυξη της υπαίθρου. Αν και στη χώρα μας η οικονομική δυναμική των πολιτών βαίνει μειούμενη, εντούτοις στο εξωτερικό – εντός και εκτός Ευρώπης – τα βιολογικά προϊόντα κερδίζουν συνεχώς μεγαλύτερο έδαφος. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι από το 2007 έως και σήμερα, δηλαδή από το ξεκίνημα της παγκόσμιας Οικονομικής Κρίσης, ο κλάδος των βιολογικών παρουσιάζει συνεχή και σταθερή αύξηση, με τον παγκόσμιο τζίρο να διαμορφώνεται στα τέλη του 2011 στα 59 δις δολάρια από 46 δις δολάρια στα τέλη του 2007.
Προκειμένου να ξεκινήσει μια τέτοια συντονισμένη στροφή στην παραγωγή των αγροτικών προϊόντων, ένα νέο «made in Greece» το οποίο θα έχει και αυταπόδεικτη αξία αλλά και διάρκεια, θα πρέπει όλοι οι εμπλεκόμενοι να δουλέψουν αποδοτικά και να συνεργαστούν. Δεν αρκεί να επιστρέψουν οι Έλληνες στη Γεωργία αν δεν υπάρχει παράλληλα ένα σαφές σχέδιο και προσανατολισμός. Η Βιολογική Γεωργία και τα τοπικά προϊόντα είναι η ευκαιρία μας, αρκεί να το πιστέψουμε…
fully agree!
Amen!